تهیه و شناسایی بیونانوکامپوزیت های جدید فعال نوری پلی(استر-آمید)/اکسیدروی مشتق شده از n،n- بیس]2- متیل 3-(4-هیدروکسی فنیل)پروپانوآت)[ایزوفتال آمید و دی اسیدکلرایدهای آروماتیک

در این پروژه تحقیقاتی، دی ال n،n- بیس] 2- متیل 3-(4-هیدروکسی فنیل)پروپانوآت)[ ایزوفتال آمید به عنوان یک منومر حاوی مرکز کایرال و زیست تخریب پذیر از واکنش بین s- تیروسین متیل استر و ایزوفتالوییل دی کلراید، تهیه شد. سپس یک سری پلی(استر-آمید)های فعال نوری و زیست تخریب پذیر جدید بر پایه آمینو اسید تیروسین از واکنش تراکمی محلول دی ال جدید سنتز شده و دی اسیدکلرایدهای مختلف سنتز گردید. اثر برخی از متغیرهای واکنش بر ویژگی های فیزیکی آنها مورد مطالعه قرار گرفت. بدین منظور طی واکنش های متعددی شرایط واکنش از نظر زمانی و دمایی بهینه گردید و اثر زمان واکنش بر روی ویسکوزیته ذاتی و بازده پلیمرها مورد بررسی قرار گرفت. پلیمرهای به دست آمده بازده و پایداری حرارتی بسیار خوبی را نشان می دهند و ویسکوزیته ذاتی آنها در محدوده dl/g 42/0-25/0 می باشد. این پلیمرها، دارای حلالیت بسیار خوبی در حلال?های آلی قطبی بدون پروتون مانند هستند. ساختار شیمیایی پلیمرهای سنتزشده با روش های شناسایی از قبیل چرخش ویژه، ft-ir ،1h-nmr ، 13c-nmr، آنالیز عنصری، آنالیز حرارتی (tga)، dsc، xrd و fe-sem شناسایی گردید. به دلیل وجود آمینواسید در ساختار منومر و پلیمرهای تهیه شده، انتظار می رود این مواد زیست تخرِیب پذیر باشند، بنابراین، دربخش دیگر پروژه، خواص بیولوژیکی و زیست تخریب پذیری دی ال و پلیمر سنتز شده مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از میزان تجزیه پذیری در خاک حاوی دی ال و پلیمر مشتق شده از آن و فعالیت آنزیم دهیدروژناز در حضور این ترکیبات، نشان داد این ترکیبات فعال بیولوژیکی بوده و در خاک تجزیه پذیر هستند. در بخش آخر، به منظور بهبود بخشیدن به پراکندگی نانوذرات zno در ماتریس پلیمری، سطح نانوذرات zno با دو عامل جفت کننده سایلان دار (گامامتاکریلوکسی پروپیل تری متوکسی سایلان، kh570و گاماآمینوپروپیل تری اتوکسی سایلان، kh550) اصلاح شده و با یکی از پلیمرهای تهیه شده که خواص بیولوژیکی آن مورد بررسی قرار گرفت، واکنش داده شد. بیونانوکامپوزیت های پلی(استر-آمید)/اکسیدروی جدید با اضافه کردن درصدهای مختلف zno به ماتریس پلیمری با استفاده از التراسونیک به عنوان یک روش ساده و ارزان تهیه گردیدند. بیونانوکامپوزیت های تهیه شده با روش های شناسایی از قبیل ft-ir، xrd، fe-sem، tem، afm، uv/vis، dsc و tga مورد بررسی و مطالعه قرار گرفتند. نتایج fe-sem، afm و tem حاکی از آن هستند که نانوذرات zno به طور یکنواخت و در اندازه نانومتری در ماتریس پلیمری پراکنده شده اند. بررسی پایداری حرارتی بیونانوکامپوزیت های تهیه شده به کمک آنالیز tga، بهبود خواص حرارتی پلیمر را تأیید کرد